شهر لاهیجان دارای دو آرامگاه عمومی است. آرامگاه آقاسیدمرتضی، از قدیمیترین آرامگاههای شهر، وآرامگاه دوم آقاسیدمحمد در منطقة جنوب مرکزی شهر لاهیجان. بعد از پیروزی انقلاب و با شروع اعدامهای سیاسی، از سال 1360 تا 1367بسیاری از فرزندان غیور مردم لاهیجان، آستانةاشرفیه و لنگرود که در زندان لاهیجان به جوخة اعدام سپرده شدند. قبل از سال 67 شهیدان در گورستان آقاسیدمرتضی بطور پراکنده و در میان متوفیان عادی دفن شدند. اما در جریان قتلعام زندانیان سیاسی در تابستان 1367 رژیم اقدام به دفن مخفیانه و جمعی قتلعام شدگان در منتهیالیه شمال شرقی این گورستان کرده است. این پرده پوشی ها در همان ايام لو رفت.
موقعیت گورستان آقاسیدمرتضی:
آرامگاه آقاسیدمرتضی درمحله پْردهسر در شمال غربی شهر لاهیجان واقع شده است. این آرامگاه از شمال به جادة رشت-لاهیجان، از سمت غرب و جنوب به محلة «پْردهسر» و از سمت شرق به خیابان فرعی منشعب از جادة رشت-لاهیجان محدود شده است.
گورجمعی چگونه بر ملا میشود...!
در 19آبان1367 ،یعنی تنها دوماه بعد از شروع قتلعام زندانیان سیاسی، در سراسر کشور گور جمعی قتلعام شدگان شهر لاهیجان کشف شد. اقدام عجولانة پاسداران دردفن شبانة قتلعام شدگان در آرامگاه آقاسیدمرتضی شهر لاهیجان، باعث لورفتن این اقدام جنایتکارانه از سوی مردم شهر شد. یکی از شاهدین جنایت که خود در جزئیات کشف این گور جمعی قرار داشته و شخصا موضوع را از همان روزهای اول مورد تحقیق قرار داده است در گزارشی نوشته است: «...در تاریخ 18آبان67 برای دیدار یکی از دوستانم رفتم. او گفت: «...شب گذشته حوالی ساعت 2 نیمه شب صدای لودر که به مدت طولانی درحال حفاری در این حوالی بود اجازة استراحت به ما نمیداد...»! دوستم گفت: ”... مردم میگویند صدای لودر از آرامگاه آقاسیدمرتضی که در یک کیلومتری اینجاست میآمد. همسایهها میگفتند در این آرامگاه دو لودر همزمان گودال بسیار بزرگی کنده و تمام تلاششان این بود که تا پیش از روشنایی کارشان را تمام کنند...!» عصر روز بعد مجددا به سراغ دوستم رفتم. او گفت: «...شب گذشته صدای سگها در آرامگاه امان مردم را بریده بود و تاصبح اجازة استراحت به آنها نداده بود به همین دلیل صبح امروز تعداد از اهالی برای اطلاع از ماجرا، صدای لودر و صدای سگها، که طی دو شب گذشته مانع استراحت شده بود؛ به آرامگاه رفتند. وقتی آنها به محل میرسند متوجه میشوند که مساحت بزرگی با لودر خاک برداری شده و گودال را با همان خاک بطورسطحی پر کردهاند. به به نظر میرسید که تعدادی جسد درآن دفن شده است...! به این ترتیب معلوم میشود که حضور سگها در آرامگاه به دلیل بوی خون بوده است و به همین دلیل درجستجوی اجساد زمین را کنده بودند. از آنجا که پاسداران زمان زیادی برای پنهان کردن آثار جنایت نداشتند با عجلهکاری خاک کمی بر روی اجساد ریخته بودند. از این رو سگها توانسته بودند در بخشی از این محل خاکهارا کنار زده و در یک مورد دست و قسمتی از پیراهن جسدی را بیرون بکشند. همسایهها دستی را که آثار دندانهای سگ روی آن بود پیدا کرده و آن را مجددا به زیر خاک میبرند...» به این ترتیب خبر کشف گور جمعی به سرعت در سراسر لاهیجان میپیچد. روز 21 آبان برای اطلاع دقیق از اخبار، صبح زود به محل دفن شهیدان رفتم. تعداد زیادی کارگر شهرداری در آنجام مشغول به کار بودند. بنظر میرسید که آنها محل دفن شهیدان را هم سطح میکردند تا بتوانند زمین را برای سیمان کردن آماده کنند! آنها که از حضور من جا خورده بودند با دستپاچگی گفتند: بله جسدها متعلق به کسانی است که تصادف کرده اند. در تاریخ 24 آبان مجددا به محل رفتم دیدم تمام سطح مزار جمعی شهیدان را سیمان کردهاند تا آثار جنایت را بپوشانند...».
در گزارش دیگری آمده است: « یکی از گورهای جمعی در لاهیجان در نزدیکی دریا انتهای خیابان شهدای فعلی است. در یک کیلومتری دریا، سمتچپ، خیابان روبه روی شهرکی موسوم به بهشتی، بعد از عبور از یک زمین ماسهزار، در 500متری نرسیده به دریا یکی از گورهای جمعی وجود دارد. در یکی از شبهای بعد از قتل عام 67 یکی از روستائیان با دیدن نور چراغ ماشینهایی که در رفت وآمدند بودند توجهش جلب می شود. او صحنه دفن قربانیان را به چشم می بیند. بعداً خبر قتل عام در شهر منتشر میشود. سپاه هم بلافاصله با لودر به آن محل می رود تا صحنه فجیع جنایت را بپوشاند».
اطلاعاتی در مورد محل گور جمعی و اسامی برخی از شهیدان قتلعام:
در گورستان آقاسیدمرتضی دو گور جمعی وجود دارد. یکی از این گورها برای دفن مردان مجاهد و دیگری برای دفن خواهران مجاهد به کار گرفته شده است. این دو گورجمعی در شمالشرقی گورستان به فاصله 40متر از همدیگر و به فاصلة صدمتری ِشمال، از درب ورودی، که در آن زمان متروکه بود قرار دارد. گور جمعی برادران مجاهد در ابعاد تقریبی 30*3 متر و گور جمعی خواهران11*3 متر است.
به رغم تمامی ترفندهای رژیم برای پنهان کردن این جنایت بزرگ اما بعد از گذشته غریب سهدهه از آن جنایت هولناک این مکان به میعادگاه بسیاری از مردم آزادة لاهیجان تبدیل شده است...! پنجشنبهشبها بسیاری از خانوادهها بر سر مزار شهیدان حاضر میشوند با روشن کردن شمع و نثار دستههای گل به روشنی راه و فرا رسیدن بهار آزادی گواهی میدهند...! نصب سنگهای کوچک، و نوشتن اسامی شهیدان بر روی گور جمعی در کنار هم توسط خانوادهها، قریب به سهدهه گواهی است بر رابطه عمیق مردم با فرزندان مجاهدشان.
رژیم جنایتکار آخوندی بارها و بارها با حمله به خانوادههای شهیدان تلاش کرد مانع جنبش و حرکت آنان شود اما این سنت اصیل تا کنون ادامه دارد...!
برخی از شهیدان که دراین مزار آرمیدهاند عبارتند از: ابوالقاسم ناطقی لنگرودی، محمدرضا شریعتی،اکبر جعفری، علی شعبانی، محمدصفری، محمد سمیع زاده، محمد مهدیپور، حجت لطیفی، حمید رمضانپور، سعید صداقت، علی باور، مهرداد علوی، بهروز گنجهای، رضا(فریدون) کارگر شعاع، حجتالله اسدی. همچنین خواهران شهید شهره جوکار، شیرین جوکار و... بنا بر برخی گزارشها در این گور جمعی 11تن از خواهران مجاهد دفن شدهاند. به گزارش یک شاهد دیگر 85تن از شهیدان در یکی از همین گورهای جمعی دفن شده اند.
سیاهکل بخشی از لاهیجان است. سربازی که در سال67 در سیاهکل خدمت می کرده است در گزارشی نوشته است: «من در سال67 در روستای باسکیا گوراب در پادگان اردوگاه آموزشی قدس لاهیجان لشگر12 خدمت می کردم. مقر این اردوگاه در سیاهکل بود. یک روز بیشتر پرسنل را به مرخصی فرستادند. من سرپست بودم که دیدم در بغل پل رودخانه آنجا دو تریلی و مقداری بار خالی کرد. من نفهمیدم بار آن چه بود. اما فردایش دیدم آمدند همانجا محوطه ای را کندند. بار تریلی ها را در آن ریختند و بعد با بتون پر کردند. محلش به اندازه زمین یک گل کوچک بود. همه تعجب می کردند که چه شده؟ ولی بعدها همه فهمیدند که محل دفن اعدام شدگان هستند».
سرداران مقاومت ايران درقتل عام 67 ، شناسنامه مقاومت ايران ، درپايداري با فداي حداكثر هستند
پاسخحذف